30 en op zoek
30 en op zoek
Nog slechts zes maanden tot mijn dertigste verjaardag, een onvermijdelijk punt. Het is het afscheid van een van de jongeren zijn. Het is nu definitief over en je hoort niet ergens meer bij. Twentysomething klonk nog leuk maar de enige alliteratie die ik hoor is het dertigers dilemma.
De terugkerende vragen zijn eenieder bekend en hebben te maken met je toekomst. Kinderen, relatie en woonsituatie zijn daarbij onderwerpen van discussie. Zonder schaamte antwoord ik altijd dat ik perfect gelukkig ben zonder vrouw, kroost of koopkot. Een idee van vorige generaties die dachten dat rolpatronen redding brachten. In mijn nabije omgeving heerst echter vooral de twijfel. Twijfels die veelal terug te voeren zijn op de vraag of ze het wel goed doen? Wat dat goed dan is daar kunnen wij het met z’n allen niet over eens worden. De richtingen lopen uiteen maar iedereen heeft wel een idee over wat zij zelf het graagst willen. Gewoon zien hoe het loopt en snel gelukkig zijn. Voor veel van onze ouders klinkt dit als hedendaags hedonisme en uitstel. Het is het ultieme YOLO gevoel en dat hebben wij aan onze ouders te danken.
Mijn jeugd was niet groots en meeslepend maar goed gevuld met buitenlandse vakanties en tripjes naar pretparken. De jaren ’90 waren een paradijs gevuld met goede cartoons en telekids. In alle rijkdom van de generatie X groeide een nieuwe laag kinderen op met het idee dat wij het best goed voor elkaar hadden. Toen wij de middelbare school bereikten en de de experimenten van de Tweede Fase in volle gang waren ging er echter iets verkeerd in de wereld. Terrorisme diende zich aan en de financiële zeepbel knapte.
Nu zijn wij de generatie waarin ZZP’en aan de orde van de dag is en de kranten zich afvragen of er straks nog wel AOW is voor ons. De toekomst is dus steeds minder zeker en daarom proberen wij de wereld beter te maken door Ecologisch maandverband te kopen. Daarbij raken wij ook onze interne mens niet uit het oog en zweren gluten en E-nummers af. Het leven is nooit zo vol met keuzes geweest. Dat begint al met de digitale bibliotheken van Spotify en Netflix, de media aan je voeten. Dus wat zijn de mogelijkheden? Hoe omzeil ik de codes en herschrijf ik het leven dat al voor mij klaar lag?
In columns over de ondraaglijke lichtheid van het bestaan en de hele normale dingen zoek ik naar de invulling van een nieuw dertigerschap.
Gino van Weenen 