Gino van Weenen

Schrijver, denker en cultureel ondernemer

Zo zong ik

Ik ben een schrijver geworden omdat ik niet kan zingen. Als kleine jongen deed ik niets liever dan meezingen met mijn EP van E.T. en Elliot en het cassettebandje van de Kleine Zeemeermin. Ergens droom ik nog steeds van een carrière als singer/songwriter maar daarvoor kan ik twee belangrijke dingen niet, een muziekinstrument bespelen of zingen. Daarom schrijf ik er maar over in gedichten. Simpelweg omdat dit is wat ik wel kan:

Ik heb laatst voor je gezongen
Een klein liedje voor bij het weggaan.
Je hebt het vast niet gehoord
Stilletjes binnensmonds in
mompelende toon je zinnen beminnen

de pinda’s op de vloer zonder schil
kapot getrapt en stukjes weggeveegd
er waren de kleine momenten van stilte
die je tussen de woorden doorsprak,
je hoeft ook niks te zeggen

Dus nu gaat mijn liedje over de pauze
die je liet vallen om eens te kijken
of er in mijn gelaat een onvolmaaktheid zit
iets waar je vingers over laat gaan

Het meest nog is het een toon
een zoete klank die ik achter in
mijn mond bewaar voor elke keer dat
jij weer weggaat en ik de stappen die
je achterlaat opraap en koester

Nog steeds ben ik aan het oefenen
om luidkeels voor je te zingen
toonvast en zonder de valse lucht
die ik af en toe laat ontsnappen
omdat de adem mij ontbreekt

Geef mij dus nog even voor later
pas dan kan ik je wegsturen met een lied
een melodie die je op zak kan hebben
bij eenzaamheid kan beluisteren
zuchtjes zang voor vertrek

Advertisement

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

Information

This entry was posted on September 6, 2015 by in Uncategorized.

Gino's View

No Instagram images were found.

%d bloggers like this: