Snackbarpoezie

Wat is er lekkerder dan een bak patat of een openbarstende kroket?

Weinig toch? Als liefhebber van de snackbar, het cafetaria, de automatiek schrijf ik met enige regelmaat over deze cultuur. Een cultuur? Ja natuurlijk, het kent zijn eigen gebruiken, taal en kunst. Geniet hier van enkele gedichten over de snacks die je maag doen rammelen…

Liever met je vette vingers door een boekje? Bestel dan via contact een fysiek exemplaar van Fastfood Verzen!

De Muur

Met elke stap hoor ik het klinken in mijn zak

Losse euro’s bij elkaar gespaard

Om mijn wekelijkse loop naar de muur te maken

Een bedevaart met keuze

In de rij van vijf gluur ik door de ramen

Er werden gaten geslagen door honger

Met als bewijs het verloren servet

Maar na het tellen van de binnenzak

Druipt het vet mij uit de mond

Het is wisselen voor een losse munt

Want gepast betalen moet

Tussen al die kanjers kies ik dan

Voor een kroketje en een burger

Want zoals de luikjes ruiken

Zo trek ik het stevig open

Met de hoop dat hij mij geeft

Waar ik al sinds gister de zinnen

Op had gezet

__________________________

Kroketten

Vlees zonder dat wij ooit weten dat er adem in zat
In jou handen kan het de wereld zijn die nog vorm moet krijgen, simpelweg door te kiezen voor het lam, rund of schaaldier

In mijn binnenzak bewaar ik dan ook altijd een kleine voorraad die zich tussen bevroren en net eetbaar bevindt.
Mocht ik kwijt raken tussen dijk en dal dan smaakt het nog altijd naar de dagen dat er een zachte vulling in de korst huisde.

Puur hangt er een klein draadje langs je lippen, een teken dat het ooit ergens vandaan kwam waar er nog lange lanen zijn.
Dat er in een 15 centimeter een compleet leven schuilt is het geheim van de maker, iets dat alleen wij weten.

Er zijn korstjes voor nodig om de wereld bijeen te houden.