Kees, met een K
“Elke dag op vakantie” zei Kees tegen mij “niet weten wanneer je naar huis gaat”.
Zo denkt Kees erover maar dit is de keiharde realiteit van de mensen zonder thuis. Alleen de straten en bruggen als dak boven het hoofd. Een leven waar je als buitenstaander geen echte ervaring mee hebt. Vele tv-programma’s hebben het geprobeerd maar telkens weer eindigt het als een halfbakken versie van de echte wereld. Het bruine tot gitzwarte bestaan van wat vele “de zwerver” noemen.
“Als je vrouw het niet meer ziet zitten dan is er niks meer te redden”, met een diepe treurnis op het gezicht doet Kees het verhaal uit de doeken. Niet omdat ik het hem vroeg, ik nam slechts plaats naast hem. Rustig aan raakte wij aan de praat over zijn weg. Wij deelde mijn net gekochte panini, zoals vrienden dat doen. In het begin was er geen verslaving, hij vond zelfs nu niet dat er veel gedronken wordt op een dag, dat hij afsluit met een sarcastisch lachje verraadt hem. Aan de basis lagen de financiële problemen die ontstonden door de scheiding van zijn toenmalige echtgenoot. “Soms is een korte romance genoeg voor een huwelijk, zeker als ze zwanger wordt”. Want de zoon die kort daarna geboren werd was voor beide een legitieme reden om in het huwelijksbootje te stappen. “Het maakt het allemaal wat makkelijker, ook al was er toen al wat spanning”, Kees rookt nog wat.
Al twee jaar lang dwaalt deze man door de straten van Rotterdam, vele zullen hem gezien hebben maar nooit echt onthouden. Zoals veel daklozen is de gemiddelde burger ze liever kwijt dan rijk. Slechts een kleine verandering in je leven kan je van arbeider tot dakloze maken. In dit geval was een scheiding met een onverwachts ontslag genoeg. “Het leek wel een stroomversnelling waar je dan in komt, er gaat dan helemaal niks meer goed”. Geen vrouw, geen kind, geen huis, dan komen de klappen steeds harder. Een kleine depressie die zich ontvouwde naar drankmisbruik en grotere problemen._
Verscheen eerder op Smileinyourface.com
Gino van Weenen 