Hoe doe je het goed?
Op mijn basisschool was de beoordeling opgehangen aan onvoldoende, matig, voldoende, ruim voldoende en goed. Van jongs af aan is het hoogst haalbare dus goed. Afgelopen week vond ik mijn rapport uit groep 7 en daar prijkte een rij met ruim voldoendes en goedjes. Trots als een aap met zeven lullen liet ik dit aan mijn moeder zien. “Wat een mooi rapport had je toen, goed zeg”, complimenteert ze mij. Nu twee en een halve opleiding in het hoger en wetenschappelijk onderwijs verder is terugkijken makkelijk. De term goed is echter minder makkelijk te plaatsen en alles is minder duidelijk. Ik ben een twintiger met een quarterlife crisis, niet kunnen kiezen en verdrinken in de mogelijkheden. Mijn hoofd zit vol vragen en in mij schreeuwt het kind, ik wil weer een rijtje goedjes.
Als ik het dan even niet meer weet vertoon ik vluchtgedrag, boeken, films en muziek bieden mij een tijdelijk onderdak. Daar hoor ik een stortvloed aan adviezen over hoe je je leven inricht. Zelfhulpboek hier, meditatiegroep daar, en dan maar worstelen met de dagelijkse inhoud. Hoe goed ik het doe meet ik met het aantal likes op mijn nieuwste columns, blij als ik hoor dat het allemaal zo herkenbaar is. Ik ben niet de enige in mijn vriendenlijst die zich drukt maakt over modetrends, wereldvrede en de nieuwste smaak Nespressocups.
Ondertussen wandel ik over straat en hoor in mijn oordoppen een Nederlandse rapper de leven verheerlijken, “soms allemaal chicks en soms helemaal niks”. Toch is hij stellig in zijn bewering en geniet hij er van. Zonder ook maar iets te missen en weinig spijt leeft hij zijn leven en ik het mijne. Als een mantra herhaal ik zo nu en dan de tekst, een prima manier om alle problemen het hoofd te bieden.
Mijn persoonlijke guru spreekt via de iPhone, inclusief routeplanner. Zo hoop ik in de apps een handleiding te vinden voor de liefde en een positieve mindset. Ik probeer rust te vinden in de kleine ergernissen en zeg mensen die mij irriteren snel gedag. Tezamen met mijn meditatiepraktijk geeft dit mij meer rust maar schuif ik ook nog steeds veel zaken voor mij uit. Een pensioengat bestaat niet als je met de dag leeft maar tegelijkertijd heeft de belasting geen boodschap aan mijn levensstijl met swag. Zuchtend plof ik neer en hoor ik mezelf zeggen dat ik het goed doe.
In gedachten tik ik het lijstje af;
Geld (x)
Vrienden (x)
Gezondheid (x)
Succes (x)
Na enige twijfel denk ik toch dat ik iets mis op het lijstje en mijn gedachte gaan toch naar de term “relatie”. Dat dit vaak op een lijstje staat is mijn inziens verkeerd. Een voorwaarde voor een goed leven, ik denk het niet. Vaak lopen relaties stuk en zorgt het voor verdriet. Ik geloof nog steeds in liefde maar zie het in meer dan een partner. Voor mij is leven liefde, geven en nemen. Een goed leven is gewoon leven en dan zonder oordeel, de leven.
Gino van Weenen 