In september 2018 vond de Media Summer Night plaats. Ik dook de archieven en depots van het Instituut voor Beeld en Geluid in en schreef een poetische tour. Aan de hand van objecten gleden wij door de geschiedenis van Nederlandse media. Dat leverde de volgende tekst op:
Luister, hoor je dat…
De eerste golven van vergezichten en de wereld die aan je voeten ligt
Waar nu de Nijl je newsfeed binnenstroomt en de kusten van Engeland
Zonder moeite de ogen prikkelen is alles dat binnenkomt ooit uit de ether
Gegrepen
Waar je nu voor de wereld kiest was er ooit maar ruimte voor vijf
Via Buurlo, Utrecht of Bloemendaal ging je in het kort op in het publiek
Uit de grote kasten klonken de berichten van jouw eigen spreekbuis
Het was het een of het ander, het voor of het tegen
Je tilt een arm op of legt je oor te luister tegen de hoorn
Het staat in het zwart of je krijgt de boodschap van boven
Want waar je de klanken op slaat is in de kelders van je hart
Langs diep gekleurde trappen daal je af naar het collectief geheugen
Daar waar rijen lang je kilometers beeld kan voelen
Hier is de geschiedenis voelbaar in rollen die niet zichzelf spelen
Onuitwisbaar maar tegelijk fragiel is de wereld gemaakt
Om terug te kijken
Van het meeste waren wij getuige en van dat wat niet zichtbaar is
Horen wij nog de weerklank in de boeken of rollen de camera’s
Door tot de eindtitels beschreven zijn, opdat wij door blijven gaan
En kijken tot het allemaal on demand is, geen nieuws meer
Alles wat je wil weten kun je zelf bepalen
Voor digitaal kwam alles dat groots en onhandig was
Tot het ging lopen was het zitten, was het samen zijn
En niet alleen door de wereld, het is van sociale media
Naar immer sociale media gegroeid, omdat alleen jij weet
Wat er door je oren moet
Samen keken wij naar de eerste man op de maan
Of schokte bij het horen dat JFK was neergeschoten
Wij deelde met z’n allen het gevoel toen Pim viel
En de torens zakten tot de droom viel dat alles
Alles altijd zo zou zijn als in onze onschuld