Groos op Rotterdam
Tijdens Inside Design in Amsterdam presenteerde Groos, het Rotterdamse warenhuis producten en een talkshow.
In CitizenM aan de Herengracht praatte Jeroen Junte met ondere andere Nightshop en Studio WM.
Ik verzorgde een inleiding met een nieuw geschreven column waarin ik uitleg waarvoor ik groos ben op Rotterdam.
Groos, lekker ouderwets met je borst vooruit trots zijn. In de afgelopen jaren ben ik dit geworden op Rotterdam. Een stad met een harde maar welkome mentaliteit. Zo lang je een droom hebt en daar veel tijd in steekt zijn de inwoners, de echte Rotterdammerts erg blij met je komst. Hoe meer enthousiasme je meeneemt hoe harder er geklapt wordt. Niet voor niets is de stad een grote proeftuin voor bedrijven en ondernemingen. De bevolking is jong en open voor vernieuwing, nooit bang om de grenzen van onmogelijk op te zoeken. In 010 leef je je droom, maar wel met de ogen open.
Vanwege de sleutelpositie in de Randstad is Rotterdam een tijdelijke tussenstop en vaker nog een nieuwe thuishaven voor mensen uit het zuiden des lands. Maar dit stopt natuurlijk niet bij de landgrens, Rotterdam is een stad met de grootste aantal verschillende culturen. Een wandeling over de West-Kruiskade bevestigt het elke keer weer. Ook mijn supermarkt in Delfshaven laat dit zien, Poolse, Surinaamse, Turkse en Somalische waar staan naast de Nederlandse Remia en Unox.
Wat te denken van de historische Holland-Amerika lijn die het beste van Nederland naar de VS bracht en vice versa.
De roerige geschiedenis van de stad laat ook zijn sporen na, wolkenkrabbers en nieuw aangelegde wegen sieren of ontsieren, wat je wil, de binnenstad. Nooit af en altijd in beweging, hoor hier bonkt het nieuwe hart van Rotterdam pronkt er op de borden van bouwplaatsen. Een nieuwe overdekte markthal of het station dat bijna af is, het schittert en waait uit.
Want dat het waait in de Maasstad is een bekend gegeven. Op Weena of de Kop van Zuid slaat de harde bries je om de oren. Vergeet ook niet de constante tegenwind op de Erasmusbrug. Dankzij deze wind is het dat de inwoners de lijfspreuk “niet lullen maar poetsen” hebben geadopteerd. Want uiteindelijk hoor je niet wat de ander zegt als het zo waait. Liever lopen wij door om ergens te genieten van de vele uitzichten die je hebt op de skyline.
Groos, ook op de havens die verder reiken dan het oog waar kunnen nemen. Alleen de verkeersborden boven de snelweg geven je een idee van hoe groot dit gedeelte van Rotterdam is. Enige tijd geleden voer ik met een boot van de gemeente door de havens, ik was overvallen door de gigantische drukte en de eindeloze oevers. Industrie in volle glorie.
Wat te denken van de Rotterdamse kunst en cultuur sector? Grote namen als Joep van Lieshout en Florentijn Hofman zijn internationaal in het nieuws. Rotterdamse schrijvers laten zich ook niet de mond snoeren, Ester Naomi Perquin won afgelopen jaar de VSB Poezieprijs, Anne Vegter is dichter des vaderlands en Sanneke van Hassel is de ongekroonde koningin van het korte verhaal. Het kan allemaal niet op. De museum in Rotterdam zijn zo gewild dat er mensen zelf na sluitingstijd nog komen shoppen, waar dan erg gastvrij het raam voor wordt open gezet. De tassen van Susan Bijl paraderen niet alleen in Crooswijk of Kralingen maar worden ook gevuld in Woensel of Oud-Zuid.
Dat het met de Rotterdamse voetbalclubs niet zo lekker loopt laten wij buiten beschouwing maar andere topsporters denderen internationaal door. De judoka’s zijn al enige tijd bepalend evenals honkbalclub Neptunus. Het grote verschil is dat er in Rotterdam dus altijd wint is en je meer moeite moet doen om te komen waar je wil zijn. Weerstandstraining is al jaren een fenomeen en waarschijnlijk in Rotterdam uitgevonden.
Ik zou nog uren door kunnen gaan maar dat Rotterdam de meest gerse stad is van Nederland mogen duidelijk zijn. Amsterdam kijkt met zijn 010 avonden en de stadsambassade het rustig af. Toch wordt de echte Rotterdammert niet bang, want alleen aan de Nieuwe Maas waait het zo hard. Gelukkig knipt Schorem elke man in de stad windproof en glijdt het water van onze vette lokken af.
Gino van Weenen 