Soms voel ik een opwelling een gedicht opkomen, zeer vluchtig en bijna nooit opgetekend voor het nageslacht.
Gelukkig zijn er dan mede-dichters die vanaf de zijlijn driftig meeschrijven.
Daniel Dee, stadsdichter van Rotterdam schreef zo mee met een freestyle gedicht over Spartacus, een balletvoorstelling die ik even daarvoor had gezien.
Dit alles vond plaats tijdens de PoetsKlub in de Schouw, elke eerste woensdag van de maand.
Dit is de uitkomst;
lange tenen liepen over vloer
en vielen over elkaar heen
zij vielen en vielen
trokken elkaar aan
stoten af
kwamen dichterbij
ik hoorde geklater van zwaarden
rotsen die vielen
dit was dieper dan geschiedenis
hier werd de wereld geboren
tussen twee wolven
of moet ik zeggen de zonen van
dit is een rijk aan de voeten
hier hieven armen nog voordat
ze een dubbele betekenis kregen
dit was een wereldtijd
deze jongens wisten niet wat er na hen zou komen
geen paus geen kruisiging
of was dat wat zij wel dachten te vinden
dit waren voeten van dansers
dit was een innige omhelzing
dit was een kus op de wang van de danser
die zichzelf op de vloer neerlag
dit was ik in een stoel
ik was getuige van een wereld die voor mij openging
dit was Rome in Gouda
wacht ik heb een beter gedicht:
lange tenen liepen over vloer
en vielen over elkaar heen
zij vielen en vielen
trokken elkaar aan
stoten af
kwamen dichterbij
ik hoorde geklater van zwaarden
rotsen die vielen
dit was dieper dan geschiedenis
hier werd de wereld geboren
tussen twee wolven
of moet ik zeggen de zonen van
dit is een rijk aan de voeten
hier hieven armen nog voordat
ze een dubbele betekenis kregen
dit was een wereldtijd
deze jongens wisten niet wat er na hen zou komen
geen paus geen kruisiging
of was dat wat zij wel dachten te vinden
dit waren voeten van dansers
dit was een innige omhelzing
dit was een kus op de wang van de danser
die zichzelf op de vloer neerlag
dit was ik in een stoel
ik was getuige van een wereld die voor mij openging
dit was Rome in Gouda